(3)

چیز های از دست دادنی

خیلی چیز ها در زندگی وجود دارند که می تواند از دست بروند. مثل سلامتی، خانواده، مال و خیلی چیزهای دیگر.

اما چه اتفاقی می افتد اگر یکی از همین چیزهای اساسی را از همان اول نداشته باشی؟

خلا چیزهای نداشته و آرزو های بر باد رفته و حسرت و حسادتی که می شود از چشم های همه دید.

من می خواهم بگویم که هر چه قدر بزرگ شده باشی و هر چه قدر هم عاقل، هرگز نمی توانی حسرت یک سری چیزهایی که در زندگی ات رخ داده پر کنی.

اکثر اوقات با حسرت های خودم در جنگم. وقتی چیزهایی را می بینم که دیگران دارند و من ندارم احساس می کنم یک چیزی در درونم سُر می خورد و می افتد پایین. خدا می داند که بارها، چقدر با خودم کلنجار رفته ام که تحت هیچ شرایطی رفتارم تغییر نکند و چیزی بروز ندهم. بعضی اوقات هم از این همه کنترل بر عواطفم احساس خستگی می کنم.

البته به شدت هم به این فکر می کنم که چرا آنها آن چیزی را دارند که من ندارم. یعنی خونش رنگی تر است؟ یا پارتی اش پیش خدا کلفت تر؟

... ناشکری نمی کنم. در اثبات حرفم یک سنگ شکر گذاری دارم که هر چند وقت یک بار توی دستم می چرخانمش و تمام چیزهایی را که دارم به خودم یادآوری می کنم و از بابت بودنشان تشکر می کنم.

فقط بعضی اوقات ادمیزاد بودنمان اجازه نمی دهد که رها بشویم از چیزهایی که شدیدا دلمان می خواهد.