(32)

شب را جور دیگری بشنو!

صداها گاهی اوقات از هر چیز دیگری توی زندگی ادما مهم ترن. 

ادما با صداها عاشق میشن، بابتش دعوا میکنن و گاهی اوقات اشکهاشون از شنیدن سرازیر میشه. بعضی وقت ها سعی میکنم بیشتر از اون چیزی هست بشنوم.مثلا شبها وقتی که همه جا تاریک میشه من بیشتر به صداها توجه میکنم، به صدای ماشین ها و موتورهایی که با سرعت رد میشن. خودم رو توی یکی از ماشین ها تصور میکنم که داره با سرعت رقص نور شهر به مقصد ناکجا اباد ترک میکنه... به صدای پنکه ی تو اتاقم... هر بار که میگرده و روی تنم میچرخه و به گوشم میرسه سر ریز میشم از حس خوش آیندی که انگار همه چیز می خواد دست به دست بده تا من با آرامش بخوابم. صدای کشیده شدن ملحفه به ملحفه، کشیده شدن خنکای ملحفه به پوست زمانی که خواهرم کنارم خوابیده... زمانی که اون پیشم منه من صداهای بیشتری میشنوم. صدای نفس هاشو، صدای تپیدن قلبشو و صداهای توی سر خودم که به خودم میگن چقدر از داشتنش خوشحالم. و صدایی که میگه این لحظه ها رو ببلع، شاید دیگه تکرار نشن ...  صدای تو گرم است و مهربان، چه سحر غریبی در این صداست ...(*)

(*)سیمین بهبهانی